به گزارش برداشت روز، در سال‌های اخیر، با گسترش ابزارهای ارتباطی و افزایش تأثیر رسانه‌ها در صنایع مختلف، شاهد ظهور افرادی در فضای رسانه‌ای صنعت بیمه بوده‌ایم که متأسفانه نه با نیت ارتقای آگاهی عمومی یا فرهنگ‌سازی، بلکه با هدف باج‌گیری، تطمیع و تخریب وارد این عرصه شده‌اند.
این افراد با نگاهی مسموم، ذهنیتی سودجویانه و رفتاری مبتنی بر تلکه‌کردن، نه‌تنها کمکی به رشد و توسعه فرهنگ بیمه نکرده‌اند، بلکه مایه خدشه‌دار شدن اعتبار کل صنعت شده‌اند.
اصل ایجاد رسانه برای ترویج فرهنگ بیمه، آگاه‌سازی افکار عمومی و نقد سازنده، اقدامی ارزشمند است که می‌تواند پلی بین بدنه صنعت و مخاطبانش ایجاد کند اما وقتی فرد یا افرادی با سابقه‌ای سیاه، شخصیت اخلاقی مشکوک یا آشفتگی‌های روحی و روانی، وارد عرصه رسانه‌داری می‌شوند، حاصل کار چیزی جز آشوب، تهمت، تهدید و فساد نخواهد بود.
این افراد نه تنها شایسته حضور در فضای رسانه‌ای نیستند، بلکه باید خودشان و رسانه‌های‌شان به عنوان یک تهدید جدی برای امنیت روانی و حرفه‌ای صنعت شناخته شوند و با هر نوع فعالیت باج‌خواهانه‌شان برخورد شود.
بررسی عملکرد این دست رسانه‌ها در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که فعالیت رسانه‌های باج‌گیر در صنعت بیمه عموما تحت پوشش‌های گوناگون انجام می‌شود؛ گاهی از طریق همکاری‌های مشکوک با برخی افراد ذی‌نفع و آلوده، اقدام به تخریب چهره‌های مؤثر می‌کنند و گاهی توهین به مدیران ارشد صنعت، تشویش اذهان عمومی و القای فضای بی‌اعتمادی را در دستور کار قرار داده‌اند.
این افراد بارها از ابزار رسانه برای تسویه‌حساب شخصی یا فشار بر نهادهای مختلف استفاده کرده‌اند و در مواجهه با پرسش‌های منطقی و درخواست پاسخ‌گویی، با فرار به جلو و فرافکنی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده‌اند.
بررسی دقیق رفتار این مغرضان که با جعل عناوین رسانه‌ای و همچنین توهم ارتباط با افراد خاص به هتک حرمت اهالی صنعت بیمه می‌پردازند، نشان می‌دهد استفاده از ادبیات تحقیرآمیز، انتشار اخبار نادرست و دروغ، اتهام‌زنی‌های بی‌پایه و… وسیله تخریب و تهدید فعالان بیمه‌ای است.
رعایت اخلاق حرفه‌ای، احترام به حقیقت و رعایت حقوق فردی و اجتماعی، اصول روشنی است که اغلب رسانه‌ها بر مبنای آن عمل می‌کنند در حالی‌که عده‌ای معدود بی‌هیچ التزامی به این اصول، از جایگاه رسانه برای مقاصد خودساخته بهره‌برداری می‌کنند.
مماشات با این رفتارها، متأسفانه تا جایی پیش رفته است که حتی در شرایطی که کشور با تهدیدات امنیتی و تهاجم دشمن مواجه است، این افراد با وقاحت، اقدام به انتشار اطلاعات حساس کرده و به دشمن گرا می‌دهند که کارکنان یک نهاد کلیدی در فلان‌جا «پناهنده» شده‌اند! این اقدام نه‌تنها مصداق بارز تهدید امنیتی و روانی است، بلکه می‌تواند تبعات جانی برای مجموعه‌ای از نیروهای خدوم صنعت بیمه در پی داشته باشد. چگونه ممکن است چنین رفتاری با عنوان «رسانه» توجیه‌پذیر باشد؟
سکوت یا حتی همراهی برخی از مدیران در برابر این انحرافِ خطرناک، قابل دفاع نیست. این همراهی‌ها نه‌تنها موجب تقویت رفتارهای تخریبی شده، بلکه به مرور زمان وجهه صنعت بیمه را نیز نزد افکار عمومی مخدوش کرده است.
امروز دیگر نمی‌توان نسبت به این پدیده بی‌تفاوت بود. وقت آن رسیده که به‌جای مماشات، با صراحت و قاطعیت با این جریان مقابله شود. هیچ صنعت و کسب‌وکاری نمی‌تواند در فضای آلوده به افترا، ترس، تهدید و باج‌گیری رشد کند. صنعت بیمه نیز از این قاعده مستثنی نیست.
برای حفظ شأن، حرمت و اعتبار این صنعت باید دست عناصر مخرب و فرصت‌طلب از رسانه کوتاه شود. پاک‌سازی فضای رسانه‌ای از موجودات سمی و سیاه، نه‌تنها وظیفه‌ای اخلاقی، بلکه ضرورتی راهبردی برای آینده حرفه‌ای صنعت بیمه است.
