به گزارش برداشت روز، به نقل از پایگاه خبری بازارسرمایه ایران(سنا)، امیر فضل‌الهی معاون بازاریابی و فروش شرکت توسعه نیروگاه‌های حراراتی مپنا در این یادداشت نوشت:
صنعت نیروگاهی ایران در سال‌های اخیر با ناترازی مالی و محدودیت منابع مواجه بوده است؛ محدودیت‌هایی که هم توسعه ظرفیت‌ها و هم سرمایه‌گذاری بلندمدت را تحت تأثیر قرار داده‌اند. حجم بالای مطالبات پروژه‌های نیروگاهی ـ که تنها برای گروه مپنا بیش از ۲۳۷ همت برآورد می‌شود ـ موجب اختلال در زنجیره تأمین مواد اولیه و کاهش توان این مجموعه در مشارکت و تأمین مالی پروژه‌های صنعت برق شده است.
تجربه اجرای نیروگاه‌ها برای صنایع در سال‌های اخیر نشان می‌دهد شرکت‌های فعال در این صنعت تا حد امکان با انعطاف در شیوه پرداخت‌های قراردادی همراه بوده‌اند؛ از جمله دریافت بخشی از مطالبات به‌صورت تهاتر محصول، تبدیل بخش قابل‌توجهی از پرداخت‌های ارزی به ریال (حتی در دوره‌های محدودیت ارزی)، و تنظیم زمان‌بندی اجرا براساس شرایط و جریان مالی پروژه‌ها. این مدل همکاری، علاوه بر کاهش فشار مالی بر صنایع و جلوگیری از ضررهای ناشی از ناترازی، زمینه افزایش بازده و تداوم اجرای پروژه‌ها را فراهم کرده است.
نمونه‌های موفقی از راهکارهای کاهش مطالبات صنعت نیروگاهی ـ مانند تهاتر مالیاتی و واگذاری نیروگاه‌های مشمول ماده ۴ و هم‌چنین صنایع درآمدزا به‌جای پرداخت نقدی مطالبات ـ نشان می‌دهد ظرفیت‌های مؤثری برای فعال‌سازی جریان مالی صنعت برق وجود دارد و می‌توان دست سرمایه‌گذاران و فعالان این حوزه را برای مشارکت در کاهش ناترازی باز کرد.
ظرفیت تولید و تأمین تجهیزات نیروگاهی در سال‌های اخیر توسعه یافته است، با این‌حال، جریان نداشتن نقدی پایدار می‌تواند حتی ظرفیت‌های موجود را بلااستفاده کند. جریان مالی پایدار، امکان تأمین به‌موقع مواد اولیه، ارتقای فناوری، مدیریت صحیح تولید و اجرای پروژه‌ها با کیفیت و در زمان‌بندی مناسب را فراهم می‌سازد و زمینه حضور سرمایه‌گذاران در توسعه پروژه‌های نیروگاهی را تقویت می‌کند.
برای تحقق توسعه پایدار، ضروری است نگاه جزیره‌ای میان پیمانکار، کارفرما و مصرف‌کننده کنار گذاشته شود و همکاری‌های چندجانبه شکل گیرد. هم‌چنین ایجاد اعتماد در بازار سرمایه، ارائه بازده قابل پیش‌بینی و بهره‌گیری از منابع داخلی با سازوکارهای اجراپذیر و سریع، می‌تواند سرمایه‌های سرگردان را به سمت پروژه‌های نیروگاهی هدایت کند. این روند، گام مهمی در کاهش ناترازی انرژی و افزایش بهره‌وری صنعت نیروگاهی کشور است.
در نهایت، بازسازی جریان مالی و استفاده از شیوه‌های هوشمند تأمین سرمایه، کلید توسعه پایدار صنعت نیروگاهی ایران است؛ صنعتی که می‌تواند با مدیریت صحیح منابع و هماهنگی میان ذی‌نفعان، ظرفیت‌های بالقوه خود را بالفعل کرده و مسیر رشد بلندمدت و پایدار کشور را هموار سازد.
