به گزارش برداشت روز، الماس دریای نور تا زمان ناصرالدین شاه در میان یکی از بازوبندهای سلطنتی به زیبایی می‌درخشید؛ اما از این دوره به بعد، که استفاده از بازوبند منسوخ شد، به صورت پیش‌کلاهی دلفریب درآمد. قابی زرین با طرح هایی از شیر و خورشید و تاجی مرصع همراه با ۴۵۷ قطعه الماس ریز و چهار قطعه یاقوت، این الماس صورتی را در میان گرفته‌اند. الماس برلیان دریای نور از دو طرف تراش خورده و تمام سطوح آن صاف و یکنواخت است؛ اما در یک سمت آن عبارت «سلطان صاحبقران فتحعلی‌شاه قاجار ۱۲۴۴» دیده می‌شود.
تاریخچه الماس دریای نور
رد الماس دریای نور را می‌توان در داستان‌های اساطیری و افسانه‌ای پیدا کرد. گفته شده است که این الماس بر دسته شمشیر افراسیاب، پادشاه تورانی می‌درخشیده و بعد از جنگ رستم با تورانیان به دست او می‌افتد. اما بعدها در زمان حمله امیر تیمور به غارت می‌رود و به دست محمدشاه هند می‌رسد.
جدا از این افسانه‌ها و داستان‌ها، اولین جایی که در تاریخ می‌توان به اطلاعاتی در مورد الماس دریای نور دست پیدا کرد، در جنگ نادرشاه افشار با هند در سال ۱۷۹۳ میلادی (۱۱۷۲ خورشیدی) است. بر اساس روایت‌های مختلف آمده است که این الماس پس از قتل نادرشاه، به نوه او رسید و بعد از آن امیرعلم خان خزیمه، توانست آن را مال خود کند. محمدحسن خان قاجار، لطفعلی خان زند و آغامحمدخان قاجار افراد بعدی بودند که برای مدتی الماس دریای نور را در اختیار داشتند. زمانی که این الماس به دست ناصرالدین شاه رسید برای آن تولیت مخصوصی قرار دارد و اعتقاد داشت این جواهر یکی از گوهرهای تاج کوروش بوده است.
الماس دریای نور در زمان حکمرانی محمدعلی شاه و هنگامی که او از مشروطه‌خواهان شکست خورده بود به سفارت روسیه انتقال داده شد. خوشبختانه مشروطه‌خواهان توانستند این جواهر را پس بگیرند. سرانجام ماجراجویی‌های این الماس باشکوه در خزانه ملی ایران به پایان رسید و از آن به بعد به عنوان یکی از پشتوانه‌های ریال ایران مورد استفاده قرار گرفت.
