خوردگی و پوسیدگی در تجهیزات صنعتی و وسائل خانگی را بدلیل خسارتهای سنگین نامحسوسی که به اقتصاد وارد می نمایند، بمب اتم خاموش می نامند.
کاهش آبهای زیرزمینی که سبب فرونشست زمین می گردد نیز پدیده ای است که تبعات مخرب آن کمتر از بمب اتم نیست.
این دو پدیده یک ویژگی مشترک دارند، برخلاف سیل و زلزله، ماهیتی تهاجمی و غوغاگرانه ندارند.
تاثیرات آنها تدریجی و بعضا نامحسوس است.
این ویژگی آنها را به غایت خطرناک می سازد.
طلاق عاطفی که در زمره مسائل اجتماعی است را می توان همانند خوردگی و پوسیدگی و فرو نشست زمین دید.
با این مقدمه به سراغ موضوع اصلی بحث می روم .
فناوری ، همسایه فضولی را می ماند که در خصوصی ترین ابعاد زندگی ما انسانها سرک می کشد.
خودافشایی در اینستاگرام نمود آشکار سرک کشیدن در زندگی شخصی توسط فناوری است.
ای کاش فناوری به سرک کشیدن بسنده می کرد بلکه خود را شریک و سهیم در زندگی ما انسانها می داند.
امروزه ، “وقت “به عنوان مهم ترین دارایی انسان ، اول به شبکه های اجتماعی و مجازی اختصاص داده می شود و آنگاه به سایر ابعاد زندگی.
شراکت این شریک نه تنها در اقلام دنیوی بلکه در مفاهیم انسانی مانند وفاداری هم رسوخ کرده است .
وفاداری مشتری که در دنیای کسب و کار مطرح می شود در همین اتمسفر قابل دیدن است.
وفاداری مشتری نسبت به برند در ادبیات کسب وکار امروزه جز ترمینولوژیهای شناخته شده و مفاهیم پذیرفته شده است.
بهره گیری از ترمینولوژی های دنیای انسانی در جهان ارتباطات این اجازه را به ما می دهد تا عوارض همین مفاهیم را بسط دهیم .
بدیهی است عشق و علاقه در روابط دو طرفه معنا می یابد ، و نمود آن در وفاداری جلوه می نماید.
گجت های دنیای ارتباطات و مشتریان امروز، شیرین و فرهادهای ادبیات عاشقانه دنیای دیروز هستند.
کاربران اینستاگرام و فیس بوک و توِئیتر همانند مجنونانی هستند که از دست دادن لحظه ای وصال این لیلی ها، برای آنان غیر قابل تحمل است.
به همین دلیل باید تلاش کنیم تا عوامل تهدید کننده این علاقه را بهتر بشناسیم تا بتوانیم از وفاداری مشتری، بهتر نگهداری کنیم.
در اینجا دو مفهوم “علاقه و وفاداری ” وجود دارد که درعین ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر، از دو مقوله متفاوت هستند .
علاقه از جنس مفاهیم درونی است اما وفاداری نمود بیرونی دارد.
علاقه ماهیت کیفی دارد اما وفاداری فاکتوری کمی است،
که می توان با شاخص های عددی آن را سنجید.
علاقه چیزی از جنس هستی و بودن است اما وفاداری نمود آن هستی و بود.
نکته مهم اینست که وفاداری در فضا و زمینه ( کانتکس) انتخاب و اختیار معنا پیدا می کند.
اگر برای مشتری تعدد و تنوع انتخاب وجود نداشته باشد،
مشتری ماندن برای او، نه یک انتخاب وفادارانه، بلکه یک اجبار ناخواسته است.
یکی از نتایج نامیمون این اتفاق ، طلاق عاطفی برای مشتریان نسبت به برند است.
طلاق عاطفی یعنی بی تفاوت بودن نسبت به یک برند و درعین حال استفاده کردن از آن.
هرگاه یک مشتری چاره ای جز استفاده از خدمات و محصولات یک برند نداشته باشد،
چه بسا نسبت بدان برند ،
دچار طلاق عاطفی گردد، اما از سر اجبار همراهی با آن را ادامه دهد اما در درون خود تعلق خاطری نسبت بدان نداشته باشد.
صاحبان برند همواره باید دغدغه علاقه مشتری را برای خود حفظ نمایند .
ایجاد و تداوم تجربه ای خوشایند برای مشتری اصل خدشه ناپذیر صاحبان برند می بایست باشد.
برای رهایی از ورطه طلاق عاطفی مشتری، سوال همیشگی صاحبان برند اینگونه باید باشد:
آیا استفاده از برند ما ناشی از علاقه است، یا اینکه مشتریان نا گزیر ازآن هستند ؟!
