به گزارش برداشت روز، کوره قوس الکتریکی بدون SVC، ذاتاً یکی از نامطلوبترین مصرفکنندگان شبکه برق به شمار میرود؛ باری غیرخطی که بدون تجهیزات اصلاحی، منشأ نوسانات شدید ولتاژ، فلیکر، افت ضریب توان، افزایش هارمونیکها و تحمیل جرائم سنگین توان راکتیو به صنعت میشود. در چنین شرایطی، نهتنها کیفیت توان شبکه منطقهای دچار اختلال میشود، بلکه مصرفکنندگان همجوار نیز تحت تأثیر قرار میگیرند و عملاً ظرفیت ترانس بالادست بلااستفاده میماند. نتیجه روشن است: قوس ناپایدار، افزایش زمان ذوب، استهلاک تجهیزات و محدودیت تولید.
اما با ورود SVC به مدار، معادله بهطور کامل تغییر میکند. این سامانه، با جبران دینامیکی توان راکتیو، کاهش فلیکر و کنترل هارمونیکها، «درِتی باس» یا همان باس کثیف کوره را به یک باس پاک و قابل قبول از دید شبکه برق تبدیل میکند. بهواسطه این اصلاح بنیادین، ولتاژ تثبیت میشود، ظرفیت ترانس آزاد میگردد، قوس الکتریکی پایداری لازم را به دست میآورد، زمان ذوب کاهش مییابد و تولید، از حالت محدود و پرریسک به بهرهبرداری پایدار و اقتصادی ارتقا پیدا میکند؛ تا جایی که حتی سازمان برق نیز با وجود SVC، مجوز بارگیری کامل کوره را صادر میکند.
پروژهای که رها شد؛ مسیری که متوقف نماند!
سیستم SVC فولاد شادگان توسط یک شرکت خارجی تأمین شده بود؛ اما با آغاز جنگ ۱۲روزه و تشدید نااطمینانیها، پیمانکار خارجی پروژه را نیمهتمام رها کرد. طراح و تیم پشتیبانی تحت هیچ شرایطی حاضر به حضور در ایران، انجام تستها یا فرآیند راهاندازی نشدند. مستندات فنی ناقص بود، مانیتورینگ مناسبی پیشبینی نشده و پروژه، عملاً در گلوگاهی حیاتی متوقف مانده بود.
در چنین شرایطی، تصمیمی سرنوشتساز اتخاذ شد: اتکا به توان داخلی.
لازم به توضیح است که راهاندازی سامانه SVC، پروژهای مستقل و مکمل در مسیر تأمین برق پایدار کوره قوس الکتریکی فولادسازی شادگان محسوب میشود و ارتباطی با فرآیند راهاندازی اولیه واحد فولادسازی ندارد؛ واحدی که پیشتر نیز با تکیه کامل بر توان متخصصان داخلی و بدون حضور کارشناسان خارجی به بهرهبرداری رسیده بود. پروژه SVC با هدف ارتقای کیفیت توان، رفع محدودیتهای شبکه و امکان بارگیری کامل کوره اجرا شده و نقش یک گلوگاه حیاتی در پایداری تولید را ایفا میکند.
با درخواست مدیریت پروژه و ورود یک تیم مجرب از متخصصان داخلی، شامل کارشناسان باسابقه فولاد خوزستان و همراهی شرکت دانشبنیان جهانفولادآگاه، فرآیند احیای پروژه آغاز شد. تیمی متشکل از مهندسانی که سالها تجربه عملیاتی در فولاد و شبکههای قدرت داشتند، بدون اتکا به سازنده خارجی، راه دشوار راهاندازی را قدمبهقدم پیش بردند.
در تحقق این دستاورد مهم، کارشناسان فولاد خوزستان و شرکت دانشبنیان جهانفولادآگاه تمامی دانش فنی، تجربه عملیاتی و توان تخصصی خود را به میدان آوردند. در این مسیر، ابراهیم محمودی و مهدی کلاهکج از کارشناسان فولاد خوزستان و سیفاله آگاه، رضا شکوری و جلیل زرینآبادی از شرکت دانشبنیان جهانفولادآگاه ، نقشی تعیینکننده در عبور از پیچیدگیهای فنی و به سرانجام رسیدن راهاندازی واحد SVC فولاد شادگان ایفا کردند؛ متخصصانی که در شرایط دشوار، بهمثابه سربازان صنعت، پروژهی راهبردی را از توقف نجات داده و به بهرهبرداری رساندند.
فراتر از یک پروژه؛ یک پیام روشن
راهاندازی واحد SVC فولاد شادگان، آنهم در کمتر از دو ماه پس از خروج پیمانکار خارجی، تنها یک موفقیت صنعتی نیست. این پروژه، سند زندهای از ظرفیت مهندسی ایران است؛ گواهی بر این حقیقت که هر جا به دانش فنی، تجربه میدانی و تخصص داخلی اعتماد شده، نتیجه نهتنها قابل قبول، بلکه درخشان بوده است.
در روزگاری که تحریم، نااطمینانی و محدودیتهای خارجی، صنعت را نشانه گرفتهاند، فولاد شادگان یک پیام روشن مخابره کرد: میتوان ایستاد، میتوان ساخت و میتوان گلوگاههای حیاتی تولید را با تکیه بر توان ملی از سر راه برداشت. این، گزارشی است از امید؛ از صنعتی که هنوز نفس میکشد، میآموزد و پیش میرود.
