پژوهشی جدید با استفاده از داده‌های ۱۰۳ هزار و ۷۱۲ فرد ۴۰ تا ۶۹ ساله که در بیوبانک بریتانیا موجود است، نشان می‌دهد افرادی که به پارکینسون مبتلا می‌شوند از سال‌ها قبل از تشخیص بیماری، نه فقط در راه رفتن، بلکه در فعالیت‌های جسمی سبک مانند تمیزکاری، مرتب کردن رختخواب یا برخاستن و دم کردن چای هم کندند.
به هر کدام از این افراد یک دستگاه ردیاب مچی مانند ساعت هوشمند داده شده بود تا به‌مدت یک هفته به مچ دستشان ببندند. این ردیاب پزشکی نحوه تحرک افراد در کارهای روزمره خاص را تفکیک نمی‌کرد اما میانگین سرعت تحرک در طول روز را ثبت می‌کرد.
وضعیت سلامت افراد شرکت‌کننده در پژوهش تا سال‌ها بعد زیر نظر بود. افرادی که بیش از دو سال بعد به پارکینسون مبتلا شدند، به‌طور میانگین سرعت تحرکشان در فاصله ۷ صبح تا نیمه‌شب کمتر بود، به‌خصوص در فعالیت‌های جسمی سبک روزمره.
علاوه بر کندی تحرک در طول روز، این افراد شب‌ها بیشتر می‌خوابیدند و در مقایسه با سایرین دفعات بیشتری از خواب بیدار می‌شدند.
یافته‌های این پژوهش بدین معنا نیست که فرد یک ساعت هوشمند بخرد و با استفاده از آن، خطر ابتلایش به پارکینسون را پیش‌بینی کند، زیرا داده‌های تحرک به اندازه کافی دقیق نیست. اما در شناسایی افراد در معرض خطر بیشتر می‌تواند کاربرد داشته باشد.
بدین ترتیب، این گروه افراد می‌توانند در مرحله‌ای که بیماری هنوز شمار زیادی از سلول‌های مغزشان را از بین نبرده است به پزشک مراجعه کنند، تحت آزمایش‌های علمی قرار بگیرند و مشخص شود آیا داروهای جدید می‌تواند سلول‌های مغزشان را نجات دهد، و روند کشف داروی بیماری پارکینسون تسریع شود.
در حال حاضر، هیچ دارویی برای درمان یا کاهش سرعت پیشرفت این بیماری وجود ندارد.
دکتر سینتیا سندور، سرپرست این پژوهش در موسسه پژوهشی دمانس در دانشگاه کاردیف، می‌گوید: «داده‌های ساعت هوشمند کم‌هزینه و به‌راحتی در دسترس است. با استفاده از این نوع داده‌ها، احتمالا می‌توانیم ابتلای افراد به پارکینسون را در مراحل اولیه تشخیص دهیم.»
این پژوهش در نشریه پزشکی نیچر (Nature Medicine) منتشر شده است و داده‌های ردیابی تحرک را که با استفاده از هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل شده است، با چهار روش دیگر شناسایی بیماری پارکینسون پیش از بروز علائم مقایسه می‌کند.
