به گزارش برداشت روز، بیمه های زندگی و سرمایه گذاری یکی از ابزارهای شناخته شده و پر کاربرد در جهان صنعتی است . شهروندانی که پس از دوران بازنشستگی به سفرهای متعدد اقدام می کنند و یا افرادی که بدون استفاده از قرض و بدهی به موسسات مالی هزینه فعالیت های مورد نظر خود را تامین می کنند و یا بیمارانی که با خیالی آسوده باپرداخت هزینه در بهترین بیمارستانها سلامتی خود را بازمیایند… همه و همه با خریدن یک یا چند بیمه زندگی وسرمایه گذاری منابع لازم برای هزینه های خود را تامین می کنند . اما این مهم در ایران از اقبال لازم برخوردار نشده است. در این باره مصاحبه ای انجام داده ایم با محمد حسین یوسفی – سرپرست بیمه های زندگی بیمه تعاون که درادامه ملاحظه می کنید:
به عنوان پرسش نخست، بیمه نامه‌های زندگی و سمایه گذاری چه کمکی به زندگی مردم می‌توانند داشته باشد؟
اولین کمکی که می‌کند این است که اگر آرامش داشته باشیم، خیلی راحت تر کارهای دیگرمان را می‌توانیم انجام دهیم. اینکه دغدغه نداشته باشیم که اگر برایمان اتفاقی بیافتد چکار کنم و از کجا منبع درآمدی داشته باشیم. همه تلاش‌های شرکت های بیمه و البته بیمه تعاون این است که دوست دارند آرامش را به بیمه گذار القا کنند که شما مبلغ مختصری به ما می‌دهید و در قبال آن از ما آرامش می‌خرید. اگر در آینده اتفاقی افتاد به شما ضرر و زیانش را می‌دهم و دیگر این که وجه پرداختی شما از بین نخواهد رفت و من شرکت بیمه در قبال خرید بیمه نامه به شما سود مطلوب پرداخت می کنم. برای همین بزرگترین حسنی که برای جامعه دارد حس آرامش و راحت زندگی کردن است.
دلیل استقبال نه چندان مطلوب مردم کشور از بیمه‌های زندگی و سرمایه گذاری را در چه عاملی می بینید؟
موانع متعددی در این راه وجود دارد. موانع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و موانع اعتقادی وجود دارند. ولی در نهایت بزرگترین مانعی که در جامعه دیده می‌شود مانع اقتصادی است. طبیعتا کشورهای جهان سوم مقداری مشکل دارند و با ماهیت این بیمه نامه مشکل دارند. این مختص کشور ما نیست ولی ما از کشورهای هم سطح خودمان در این زمینه عقب تر هستیم. همیشه در صحبت‌ها گفته می‌شود که مردم هندوستان برخی نان شب ندارند ولی بیمه عمر را برای خودشان خریداری می‌کنند. مردم ژاپن و کشورهای اروپایی چند تا دارند که وارد آن نمی‌شوم. این قضیه نشان می‌دهد که مقداری قضیه تقصیر ما هم هست. به هر حال به نظر من بزرگترین عوامل آن، عامل اقتصادی و در قسمت دوم عامل اجتماعی و فرهنگ سازی است.
آیا مقصر را تنها وضعیت اقتصادی و عوامل فرهنگی و اجتماعی می دانید، به عنوان مثال قوانین ما در این زمینه موجود و کافی است؟
ما در صنعت بیمه با آیین نامه‌ها کار می‌کنیم. ریشه اصلی این آیین نامه‌ها قوانینی است که در قدیم صادر می‌شود و مدام روزآمد شده است. ولی به صورت مدون و یک قانون مشخص در اختیار صنعت بیمه وجود ندارد. آخرین آیین نامه ای که در این باره مورداستفاده قرار می گیرد آیین نامه ۶۸ است ولی به نظر من جا دارد که تغییراتی در آن صورت بگیرد. متاسفانه ما در صنعت بیمه این امکان را نداریم که بتوانیم خود را سریع با تغییرات جامعه هماهنگ کنیم. بیمه باید فکر امروز و فردا و فرداهای بعدی باشد. برای همین قضیه باید سریع عکس العمل نشان دهد. پتانسیل و نیرو و استعداد هست ولی قوانین دست و پا گیر زیادی وجود دارد. بیمه زندگی باید آنقدر انعطاف داشته باشد که امروز با حق بیمه شناور، بیمه نامه ای را شروع کنم و بعد از ۲۰ سال حق بیمه ای که داده ام هزینه اش در آن زمان هم ارزش داشته باشد. ولی قوانین برخی موارد را محدود می‌کند. مثلا باید ۱۶ درصد بدهید و دو سال بعد ۱۳ درصد بدهید و بعد از این ده درصد. این محدود کردن است. اگر شرکت بیمه پتانسیل داشته باشد که سرمایه گذاری مناسب کند در بحث رقابت وارد می‌شود و با خود بانک هم رقابت می‌کند.
به توانایی های صنعت بیمه اشاره کردید، آیا بیمه نامه‌های زندگی می‌توانند به جای صندوق‌های بازنشستگی عمل کنند؟
با قاطعیت می‌گویم بله – چون اگر این بیمه نامه‌های زندگی را بتوانیم در سبد این افراد قرار دهیم هم آرامش برای خودشان است و هم سرمایه گذاری باشد و هم از نظر جسمانی و آینده روانی آن‌ها مفید باشد. صندوق‌های بازنشستگی هم می‌تواند به صورت تکمیلی برای این موضوع قرار بگیرد. ما می‌توانیم آن خدمات را ارائه دهیم. صندوق‌های بازنشستگی اگر مثلا قسمت رفاهی را دارند بیمه می‌تواند بزرگ شود و این موضوع را انجام دهد. به صورت مکمل بازنشستگی می‌تواند حقوقی برای آن‌ها پرداخت کند. به شرطی که این دوستان از روز اول این بیمه نامه را در کنار حقوقشان خریداری کرده باشند و بعد از ۳۰ سال به بازنشستگی برسند و حقوق بازنشستگی می‌گیرند و در کنارش یک حقوق مکمل خواهند گرفت.
چه راهکاری پیشنهاد می‌کنید که این فرهنگ سازی توسعه پیدا کند و مردمی که با بیمه قهر هستند راغب شوند؟
راهکارهای زیادی وجود دارد. بعترین کار این است که از کودکی آشنا شوند. همیشه هم گفته شده که این درس بیمه و الفبای بیمه و حقوقی که بیمه شده و بیمه گذار و بیمه گر نسبت به هم دارند باید در مدارس تدریس شود. کارهایی انجام شده مانند زنگ بیمه ولی تاثیر آنچنان که باید نداشته است. این که بیمه چه خدماتی می‌خواهد برای مردم انجام دهد باید به عنوان یک واحد درسی در کشور و مدارس تدریس شود. مثلا در کشور مالزی بیمه نامه‌هایی مشخص شده که از بدو تولد است. دولت هم کمک می‌کند. از بدو تولد، کودکی که به دنیا می‌آید حق بیمه ای دارد و بعد این بیمه نامه را در اختیار خانواده می‌گذارند و بعد از ۱۸ سالگی این بازخرید می‌شود. در نتیجه درآمد دانشگاهش و هزینه خانه اش را دارد.
آیا منابع بیمه‌های زندگی بیمه تعاون از سایر بیمه نامه‌ها جداست؟این تفکیک در حساب‌های بانکی وجود دارد؟
بله وجود دارد. این عین ماده ۲۱ قانون است که باید جدا شود . ما حساب جدا داریم و خیلی راحت است در بیمه تعاون اگر کسی بخواهد بیمه زندگی داشته باشد پرداخت اقساطش و دسترسی به اطلاعات روز بیمه اش راحت تر است. این قضیه را هم می‌تواند به راحتی انجام دهد.
در باره بیمه نامه زندگی بیمه تعاون که از آن رونمایی کرده ایدتوضیح بیشتری بدهید؟
البته این بیمه نامه رونمایی فنی شده و رونمایی رسمی نشده استدر این باره. اولین موردی که می‌توانم بگویم این است که برای بیمه گذارمان در قسمت از کار افتادگی معافیتی داریم که اگر بیمه گذار اتفاقی برایش افتاد و از کار افتاده شد می‌تواند از معافیت از کار افتادگی ما استفاده کند. دومین مورد، پرداخت فوت بر اساس حادثه چهار برابری داریم. موضوع دیگر اینکه مدت بیمه نامه را محدود سن سی سال نکرده ایم و کسی از بدو تولد اگر بخواهد خود را بیمه کند تا ۸۰ سال می‌تواند خود را بیمه کند و محدودیتی ندارد. ولی از یک سنی به بالا پوشش تکمیلی تعلق نمی‌گیرد. ولی امکان دارد به صورت زمانی در بیمه تعاون بیمه شود. دیگر اینکه می‌توانیم سپرده اولیه از افراد بگیریم که برخی شرکت‌ها هم دارند و این انحصاری نیست. امکان دارد که این قضیه را به صورت سپرده اولیه از افراد داشته باشیم و با درصد سود بانکی ارائه دهیم. ۱۶ درصد قطعی را خواهیم داد. مانند قراردادهای بیمه زندگی .
منبع – نشریه اخبار مالی
